-
1 δίχα
δίχα (δίς), zwiefach; – a) zwiefach getheilt, getrennt; Apoll. Lex. Homer. p. 59, 17 Δίχα· διχῶς, εἰς δύο; vgl. διχϑά, ἄνδιχα, διάνδιχα; δίχα πάντας ἠρίϑμεον, ich theilte alle in zwei Haufen, Od. 10, 203; δίχα πάντα δέδασται 15, 412; δίχα κεῖται Pind. P. 5, 93; δίχ' ἀνεῤῥήγνυ Soph. Ai. 232; δίχα διαστᾶσαι Her. 4, 180; δίχα πρίειν, entzwei sägen, Thuc. 4, 100; δίχα διαλαβεῖν Plat. Theaet. 147 e u. öfter; διατέμνειν, διελεῖν, Conv. 190 d Soph. 221 e; auch τὰ δίχα τμήματα, Legg. V, 745 d; δίχα ποιεῖν, trennen, Xen. An. 6, 2, 11. – Uebertr., von zweierlei Meinung, zwiespältig, uneinig, δίχα δέ σφισιν ἥνδανε βουλή Il. 18, 510; δίχα ϑυμὸν ἔχοντες 20, 32; δίχα βάζειν, dem ἕνα ϑυμὸν ἔχειν entgeggstzt, Od. 3, 137; vgl. noch 16, 73. 19, 524. 22, 333; δίχα μοι νόος Pind frg. 232; εἰ καὶ σῆς δίχα γνώμης λέγω, anders als du meinst, Soph. El. 537; δίχα αἱ γνῶμαι ἐγίγνοντο Her. 6, 109, u. öfter; δ. ψηφίζεσϑαι Xen. Mem. 4. 4. 8, u. ä.; δίχα πέφυκε τοῠ ἑτέρου Thuc. 4, 61, abgesondert, verschieden sein; vgl. Aesch. Prom. 927 ὅσον τό τ' ἄρχειν καὶ τὸ δουλεύειν δίχα, was für ein Unterschied ist; dah. – b) getrennt, abgesondert; οἰκεῖν Soph. O. C. 608; vgl. Ant. 164 ἐκ πάντων δίχα ὑμᾶς ἔστειλ' ἱκέσϑαι; auch = abgesondert, vor allen, wie οἶος Ἀτρειδῶν δίχα Ai. 737, u. so öfter; δίχα τινός, ohne Jemand, außer ihm, Aesch. Ch. 767 Spt 25 Ag. 835; κενὴ οἴκησις ἀνϑρώπων δίχα Soph. Phil. 31; πόλεως δίχα, ohne die Bürgerschaft, d. i. ohne ihren Befehl, O. C. 48, u. so öfter bei Dichtern, gew. dem gen. nachgesetzt; δίχα ϑηλειάων Theocr. 25, 107: vgl. D. Hal. 7, 19.
-
2 δίχα
δίχα ( δίς), zwiefach; (a) zwiefach geteilt, getrennt; δίχα πάντας ἠρίϑμεον, ich teilte alle in zwei Haufen; δίχα πρίειν, entzwei sägen; δίχα ποιεῖν, trennen. Übertr., von zweierlei Meinung, zwiespältig, uneinig; εἰ καὶ σῆς δίχα γνώμης λέγω, anders als du meinst; δίχα πέφυκε τοῠ ἑτέρου, abgesondert, verschieden sein; dah. (b) getrennt, abgesondert; auch = abgesondert, vor allen; δίχα τινός, ohne j-m, außer ihm; πόλεως δίχα, ohne die Bürgerschaft, d. i. ohne ihren Befehl -
3 δίχα
I Adv. in two, asunder,δ. πάντας.. ἠρίθμεον Od.10.203
;δ. πάντα δέδασται 15.412
;πλευροκοπῶν δ. ἀνερρήγνυ S. Aj. 236
;δ. πρίσαντες Th.4.100
;τέμνειν δ. Pl.Sph. 265e
;δ. διαλαβεῖν Id.Tht. 147e
;δ. τὸ στράτευμα ποιεῖν X.An.6.4.11
; δ. τὴν δύναμιν λαβεῖν catch the force divided, Th.6.10; ὅτι δ. πέφυκε (sc. ἡ Σικελία ) is divided against itself, Id.4.61: generally, apart, aloof,διαστῆναι Hdt.4.180
;κεῖσθαι Pi.P.5.93
; .2 metaph., at two, two ways, whether with others or oneself, at variance or in doubt,δ. δέ σφισι ἥνδανε βουλή Il.18.510
;δίχα θυμὸν ἔχοντες 20.32
;δ. δέ σφιν ἐνὶ φρεσὶ θυμὸς ἄητο 21.386
;δ. θυμὸς ἐνὶ φρεσὶ μερμηρίζει Od.16.73
;δ. θυμὸς ὀρώρεται ἔνθα καὶ ἔνθα 19.524
;δίχα βάζομεν 3.127
; δ. μοι τὰ νοήμματα prob. in Sapph.36;μιῇ γλώσσῃ δ. ἔχειν νόον Thgn.91
, etc.;ἐγίνοντο δ. αἱ γνῶμαι Hdt.6.109
;δόξα δ' ἐχώρει δίχα E.Hec. 117
; differ,A.
Pr. 927;τὸ γὰρ τοπάζειν τοῦ σάφ' εἰδέναι δ. Id.Ag. 1369
;δ. ψηφίζεσθαι
on different sides,X.
Mem.4.4.8;ἐὰν δ. γένηται τὸ δικαστήριον Arist.Pol. 1318a40
.II Prep., c. gen., apart from, Emp.21.19; without, πυρός, ἄρσενος, A.Th.25, Ag. 861;ἀνθρώπων δ. S.Ph.31
;οἶος Ἀτρειδῶν δ. Id.Aj. 750
;μόνη.. φασγάνου δ. Id.Tr. 1063
;δ. τέλους Supp.Epigr.1.329.25
(Istros, i A. D.);δ. γνώμης ἐμῆς καὶ συγκαταθέσεως PFlor.58.8
(iii A. D.);δ. πραγμάτων Jul. Or.7.212a
, etc.
См. также в других словарях:
δίχα — (AM) [δις] (πρόθεση) (με γεν.) χωρίς (α. «δίχα θορύβου και βοῆς» β. «ἀνθρώπων δίχα» χωρίς ανθρώπους γ. «μόνη, φασγάνου δίχα» μόνη, χωρίς ξίφος) αρχ. Ι. επίρρ. 1. σε δύο μέρη, χωριστά (α. «πλευροκοπῶν δίχα ἀνερρήγνυ» χτυπώντας στα πλευρά, έκοβε… … Dictionary of Greek
